Colmar, dan maar.
Ik werd wakker in Eguisheim, nog altijd in de Elzas. Mijn maag bol van spek en worst. Mijn haar in de war. Was het wel haar? Groeide er geen zuurkool uit mijn schedel? Nee, het liet zich kammen, zuurkool kun je niet kammen (neem ik aan, ik bluf, ik heb het naderhand niet getest, dat zou ook raar zijn, aangetroffen worden bij het koelvak van de Albert Heijn, een zakkammetje in de linker- en zo'n koud zakje zuurkool in de rechterhand).
Kon het zijn dat ik de avond ervoor de beste zuurkool tot dan toe had gegeten? Mijn tweede, en dan al raak? En ik had nog twee choucroutes te gaan!
Ik moest dit maar eens even op mijzelf laten inwerken. Een ochtend rennen door de heuvels bij Les Trois Chateaux zou genoeg zijn om hoofd en maag te klaren, en een derde zuurkooltje te proberen. Zo zag hij eruit.
Geserveerd bij Flory in Colmar. Een aardig tentje, rammend vol met een paar grote groepen toeristen. Goed teken? Slecht teken? Het laatste vrees ik. De zuurkool was vooral zuur. Hollands zuur, zou ik bijna zeggen. Het vlees was wel goed. Veel smaak, maar dat hangt waarschijnlijk samen met het gebrek aan smaak aan de zuurkool: het was niet meegekookt maar apart gebakken of verwarmd. Prima stukjes varken, maar niet zoals het hoort. Nee, Flory is het niet.
Eenmaal buiten werd het weer wat wonderlijk. Wolkjes met een zonnetje eronderdoor en zo.
Maar voor uitzichtjes volgt u deze blog niet, vlees is wat u wilt. En slechte amateurfoto's ervan. Met nietsverhullende belichting. Zoals het er ook uitziet bij u in de keuken. Nu dan. Genoeg gekletst. Op naar de 4e en spannendste zuurkool van deze trip. Guebwiller zou het zijn, vrij zuidelijk in de route de choucroute, een half uur van de Zwitserse grens met een bovengemiddeld snelle wagen. Gaat u met mij mee?
!! Volg mij op Twitter: @spekblog
!! Follow me on Twitter: @spekblog
Ik werd wakker in Eguisheim, nog altijd in de Elzas. Mijn maag bol van spek en worst. Mijn haar in de war. Was het wel haar? Groeide er geen zuurkool uit mijn schedel? Nee, het liet zich kammen, zuurkool kun je niet kammen (neem ik aan, ik bluf, ik heb het naderhand niet getest, dat zou ook raar zijn, aangetroffen worden bij het koelvak van de Albert Heijn, een zakkammetje in de linker- en zo'n koud zakje zuurkool in de rechterhand).
Kon het zijn dat ik de avond ervoor de beste zuurkool tot dan toe had gegeten? Mijn tweede, en dan al raak? En ik had nog twee choucroutes te gaan!
Ik moest dit maar eens even op mijzelf laten inwerken. Een ochtend rennen door de heuvels bij Les Trois Chateaux zou genoeg zijn om hoofd en maag te klaren, en een derde zuurkooltje te proberen. Zo zag hij eruit.
 | |
| Zuurkool 3 |
Geserveerd bij Flory in Colmar. Een aardig tentje, rammend vol met een paar grote groepen toeristen. Goed teken? Slecht teken? Het laatste vrees ik. De zuurkool was vooral zuur. Hollands zuur, zou ik bijna zeggen. Het vlees was wel goed. Veel smaak, maar dat hangt waarschijnlijk samen met het gebrek aan smaak aan de zuurkool: het was niet meegekookt maar apart gebakken of verwarmd. Prima stukjes varken, maar niet zoals het hoort. Nee, Flory is het niet.
Eenmaal buiten werd het weer wat wonderlijk. Wolkjes met een zonnetje eronderdoor en zo.
 | |
| Colmar |
!! Volg mij op Twitter: @spekblog
!! Follow me on Twitter: @spekblog
Reacties
Een reactie posten