Worst maken - chorizo!

Eindelijk! Weer eens worst gemaakt! Hoe kan ik dit blog toch voeren zonder er ook maar één worst-experience op te hebben staan! Die dagen zijn voorbij. Aanschouwt: vers gedraaide chorizo!

5,4 kilo, schoon aan de haak.

Geen kleine klus, maar hoe leuk toch en hoe dankbaar zal het werk zijn geweest (en de ronde buikjes) als ze lekker blijken te zijn.  Maar of dat zo zal zijn...? 3 weken wachten tot ze gedroogd zijn! In de tussentijd hangen ze aan het wasrek.

Geen sokken maar chorizootjes.

Tja, het kan niet alleen maar romantiek zijn in de charcuterie. Als je geen kelder hebt en geen zolder dan is het toch al gauw de badkamer die eraan moet geloven. De kinderkamer heeft geluk.

Intermezzo cq postscriptum cq terzijde: Achteraf bezien was de badkamer een heel goede plek: vochtig, kamertemperatuur, fermentatie city. Dat dit zo'n goede plek was had ik niet door toen ik ze er, uit nood en ruimtegebrek geboren, ophing. Dacht dat het koeler moest zijn, dat het moest tochten. Dus ik een ventilator gekocht en de worsten in een briesje gehangen. En even later heb ik ze verplaatst naar een keuken in een ander huis, omdat ik dacht dat ze koeler moesten hangen. Maar hoe meer ik erover las, des te meer begon ik te twijfelen of ik wel goed bezig was. Ze zijn al wat dunner dan gewone chorizo's (ik heb schapendarm gebruikt in plaats van varkensdarm) en dan drogen ze ook sneller. Misschien wel te snel, werd mij duidelijk, zeker als je er een ventilator naast zet. Uit dat ding dus! En de luchtvochtigheid in de badkamer was veel hoger dan die in dat keukentje. Hm. Maar nu zit ik op dag 7, is de belangrijke eerste fermentatieperiode al ruimschoots voltooid en moeten ze drogen; dan is de badkamer dus weer niet de beste plek. Lastig lastig.  Einde intermezzo cq postscriptum cq terzijde.

Ik heb er ook een paar gebakken om te testen hoe ze zijn. Dat was dom. De worsten zijn bereid met colorozo zout, dwz. zout met 0,6% (of, zoals de verpakking zegt: 0,06%) nitriet erin. Daar ga je van dood. Op termijn. Dat moet je dus niet eten, althans niet voordat het de moeite waard is. En bij te drogen worsten is dat pas op het moment dat ze droog zijn. Vers zijn de chorizo's suuuuuperzout en onplezierig, hoe mooi ze er ook uit zien.

Enfin. 3 weken wachten dus. Af en toe schoonpoetsen met water en azijn als ze te groen of geel worden. En geduld.

Intermezzo cq postscriptum cq terzijde:  Tussentijds proeven op dag 6 en 7 leert dat ze in ieder geval niet fout zijn geworden, de smaak is duidelijk chorizo, maar dan een beetje zouter en zuurder. Einde intermezzo cq postscriptum cq terzijde.

Inmiddels, op dag 8, hangen ze er netjes bij. Kom op, ze zijn klaar toch?

Hangen voor de fame.

Hieronder een afbeelding van de zoete Baambrugse donateurs die dit alles hebben mogelijk gemaakt.

Slapende varkens bijten niet. Maar worden wel opgegeten.

Het proces van varken tot worst zal ik later toelichten. Watch this space.

!! Volg mij op Twitter: @spekblog
!! Follow me on Twitter: @spekblog