Baambrugge's varkentje in mijn zuurkool.

Een traditionele, Elzasser zuurkool. Maar dan in de Lage Landen. Zoals elders op dit blog te zien is, ben ik gek op zuurkool en de varkensparafernalia die erbij horen. In de Elzas heb ik mij verdiept in hoe het te maken en hoe het kan of misschien wel moet zijn. Nu dan. Ik heb het zelf dan ook maar eens gemaakt. Wat valt erover te zeggen?
Niet zoveel. Je koopt of maakt 2 soorten worst (een gerookte soort en een blanke), neemt katenspek en zuurkoolspek (van een varkentje uit Baambrugge bijvoorbeeld), en wat spekjes voor de lekker. Like so.

Vlees voor de zuurkool. En wijn, de traditionele Gewürtztraminer.

Maar dat is nog niet genoeg. Een varkensknie kan niet ontbreken.

Knietje.

Dit alles gaat onderin de pan, op bouillon en kruiden (laurier, gedroogde rode peper, kruidnagel e.d., eventueel in een thee-ei, dat kun je meekoken). En witte wijn, maar niet te veel. De gewassen zuurkool gaat er boem bovenop. Aldus.

Zuurkool op mijn varken.

Dat laat je lekker een tijdje koken met het deksel erop. Klein uur misschien? Kruiden eruit vissen. Vlees apart. En een paar in hun jasje gekookte piepers erbij. Dat levert een feestelijk tafereel op!

Zuurkool festijn!

Wat heerlijk, wat leuk en wat gezellig. Iedereen prikt en kiest wat hij wil, en omdat de piepers apart geserveerd worden (en niet als stamppot zijn verwerkt in de zuurkool) hoeft het niet eens heel zwaar te zijn. Jammie!

Volg mij op Twitter: @spekblog.
Follow me on Twitter: @spekblog